Deze blog na aanleiding van een filmpje wat ik op het internet heb gevonden. Ik probeer het zo beeldend mogelijk te beschrijven.

Een stel komt na een gezellige avond thuis. Eenmaal thuisgekomen verandert het in een romantische sfeer en hebben ze zin in een heerlijke vrijpartij. De man zit op de bank en de vrouw staat in haar prachtige en strakke jurk voor de man. Je begrijpt, de jurk moet uit. De prachtige, strakke jurk blijkt nogal wat tegengas te geven, te strak en is het een hele strijd om die uit te krijgen. Na veel geworstel, en met hulp van de man, is eindelijk de jurk uit.  Als je denkt dat er een mooi lingeriesetje onder de jurk vandaan komt!?

Nee, allesbehalve dat. Onder de jurk zit een behoorlijke grote corrigerende onderbroek en bh. Nog groter dan jij je kunt voorstellen. En ja, om die vrijpartij voort te zetten, moet ook deze kleding uit. Net als bij de jurk is het een geworstel en een gestoei, valt de dame in kwestie bijna om en veegt ze het zweet van haar voorhoofd. Eindelijk uit en wat denk je? Nóg meer corrigerend ondergoed, maar dan wat kleiner. Alles om haar imperfecties te verbloemen. Je kunt je voorstellen dat voordat deze mensen toe zijn aan hun vrijpartij er een behoorlijke tijd overheen is gegaan en de romantische sfeer is verdwenen.

Door dit filmpje werd me iets duidelijk gemaakt. Hoe open ben jij naar jezelf toe? En accepteer jij je imperfectie die perfect is?  Met hoeveel lagen ben jij die aan het verbloemen? Niet alleen lichamelijk, maar ook in je gedachte, en houd jij je daaraan vast dat je niet goed genoeg bent zoals je bent?

Hoe open ben jij naar je partner toe? Durf jij jezelf volledig te geven, en dan bedoel ik niet alleen in een vrijpartij, maar ook het durven uiten wat jij daadwerkelijk voelt op alle vlakken?
Durf jij je stem te laten gelden als je het ergens niet mee eens bent? Pas jij je aan uit angst om te verliezen of slik je het in voor misschien een boze reactie? Hoeveel lagen zitten er verpakt over de woorden die je uitspreekt en anders zijn dan je eerste gedachte en gevoel?

Het derde inzicht was het afpellen van al die lagen voordat je bij je ware ik bent aangekomen. Vele lagen, en veel tijd is er soms nodig om daar te komen waar je moet zijn. Stop je met het pellen of ga je door, ondanks de struggle die je tegenkomt en het gevoel je overvalt dat je om zult vallen?

En o ja, ik herken mezelf ook hierin. Mijn imperfecties die nooit perfect waren en soms nog niet zijn. In een relatie mijn gevoel niet uitspreken uit angst om te verliezen, mezelf aan het voorliegen was om het maar niet te willen inzien en mijn denken het liet overnemen in plaats van te luisteren naar mijn gevoel. 

En die struggle, ook ik kom die nog tegen. Voel ik dat er weer een laag mag worden afgepeld en heeft het soms tijd nodig. Maar weet dat het me veel oplevert als die laag verdwenen is. 

Vind jij herkenning in mijn verhaal en vraag je dan eens af, wie je het meest voor de gek houd als jij je eigen waarheid niet durft uit te spreken? Of durf jij je volledig bloot te geven?