Een quote van Mahatma Ghandi die de spijker op zijn kop slaat en mijn raakt omdat ik in het verleden velen toestemming heb gegeven om mij verdriet te doen. Voel je iets van herkenning? Ik wil je vragen om iemand in gedachten te nemen die jou verdriet doet. Zet de ander denkbeeldig voor je neer en wijs eens naar die ander. Dan wil ik je nu vragen om te kijken naar je hand en de stand van je vingers. Drie ervan wijzen naar jezelf, volgens mij is het niet nodig om hier verder uitleg over te geven. 

Vraag jezelf eens af wat de reden is dat jij toestemming geeft om je minder te voelen dan die ander. Vraag jezelf eens af wat de reden is dat jij toestemming geeft aan jezelf dat de ander jou mag pijnigen. Vraag jezelf eens af wat de reden is dat jij toestemming geeft om niet volledig van jezelf te houden. Vraag jezelf eens af wat de reden is dat jij toestemming geeft aan jezelf dat die ander over jouw grens heen mag gaan. Vraag jezelf eens af wat de reden is dat jij toestemming geeft. 

O ja, ik heb gemakkelijk praten! Misschien is dit een gedachte die bij je binnenkomt na het lezen. Maar niets is minder waar, en heb ik er jaren over gedaan om zoveel mogelijk geen toestemming meer te geven aan mezelf. En doe ik mezelf weer te kort? Dan vraag ik me af wat de reden is en besluit na mijn overdenking mezelf toestemming te geven dat ik van mezelf hou.

Wie geef jij toestemming?