Vandaag heb ik onderstaande blog gepost en je merkt dat het verschillende reacties oproept. En dat is goed, het laat de mensen nadenken. Of je het nu wel of niet met mij eens bent. Dat maakt niet. Het laat je nadenken en hoe gemakkelijk het is dat we een ander een label opplakken of onszelf. 

Wat is het toch dat wanneer je met iemand in gesprek bent en de ander opeens zegt. `Ja, maar ik ben homo.` `Oké, fijn voor je! Uuhh, ik ben hetero!` Ik stel dan meteen de vraag of het uitmaakt wie jij bent of wie ik ben. Of je nu bruin, geel, blank, zwart, transgender of…bent. Wat maakt het uit! Wat is de reden dat een label opeens tevoorschijn komt? Of het maakt wie jij bent? 

We plakken onszelf zo snel een label op en ook op Facebook zie ik het. En heb ik er heel even over nagedacht of ik hierin mee zou gaan. Het verzoek om iemand topfan te maken. Ben jij dan mijn topfan, omdat misschien jij het meest reageert?

Misschien is er wel een ander die elk bericht leest, maar niet durft te reageren. Misschien ben jij dan wel die topfan! Ik heb het ook binnen mijn privégroep ‘Dansend op de golven van het leven`, hét platform voor iedereen die een stap naar zichtbaarheid wil maken en hier moeite mee heeft. Ik krijg vele reacties op mijn posts, maar er is niet één post die ik of met ❤ beantwoord.

Mijn uitleg voor het hartje betekent dat jij de mooiste reactie hebt achtergelaten. En iemand anders voor het eerst, met een kloppend hart van spanning, een hele kleine reactie durft achter te laten en dan zou ik het alleen moeten liken, terwijl het voor jou een gigantische stap is.

Dat is de reden dat ik niemand het label topfan geef. Dat is de reden dat ik binnen mijn privégroep of hier niemand een❤ of geef, maar bij iedereen een berichtje achterlaat omdat iedereen voor mij even belangrijk is. Zelf als heb je ooit maar één blog gelezen. 

Labels plakken, we doen het zo snel. Ook ik val soms in die kuil, maar probeer er wel steeds meer op te letten. Want wees eerlijk, er zijn al labels genoeg in het leven die we onszelf opplakken!