Al twee dagen loop ik rond met de vraag waar mijn volgende blog over “moet” gaan. Een vraag die ik vooraf elke keer stel aan het universum, en zij mij altijd een duidelijk antwoord geeft. Deze keer bleef het stil, niets, rust, leegte, stilte.

En zo voelt het ook, dat er even rust mag zijn. Geen woorden, geen zinnen die normaal altijd binnenkomen. Het is zo fijn om gehoor te geven aan dit gevoel. Dat ik mezelf toestemming geef dat er ook “niets” mag zijn. 

Natuurlijk weet ik, dat dit de boodschap is voor deze keer. Dat het toestemming geven aan jezelf om gehoor te mogen geven aan het “niets” belangrijk is, en dat het fijn is om te genieten van deze stilte, wat de reden er ook maar van mag zijn. Ik onderga en laat het gevoel binnenkomen en zijn wij met elkaar verbonden.

Hoe toepasselijk deze stilte op Bevrijdingsdag en ik me bevrijd voel dat het “niets” er mag zijn. Na zoveel jaren bevrijd voel, van vele negatieve gedachtes. De vele angstige gedachtes die over de wereld gaan, wat ervoor zorgt dat alles even stil staat. Maar ondertussen gebeurt er heel veel. 

Herken jij deze stiltemomenten? De stiltemomenten waarin vele antwoorden, ingevingen en inzichten tot je komen? Geef jij jezelf toestemming dat er ook “niets” mag zijn?

De foto waar ik voor gekozen heb, is gemaakt door mijn broertje. Bij het onder ogen krijgen van deze foto, voelde ik meteen de rust die het uitstraalde. De zee, de zon en hun hond die geniet en net of hij voelt wat de stilte hem geeft.
Een prachtige compleet plaatje dat mij meteen raakte.