Poeh, het lijkt een onmogelijk weg om te bewandelen door alle drempels. Je kijkt naar de weg die voor je ligt, en zucht diep. Brutaal en uitnodigend kijkt de weg jou aan: heb jij het lef om over mijn drempels heen te lopen? Of ben je bang voor mij?

 Je fronst je wenkbrauwen en zucht weer diep, het is zo verleidelijk om weg te lopen!
Heel even draai jij je om en voelt de ogen van de weg in je rug prikken, wetende dat het niet wegloopt. Nee, het zal je zelfs achtervolgen. 

Omdraaien, schreeuwt je angst uit! Nee niet doen, is wat jouw innerlijke kracht roept! Je geeft gehoor aan deze stem en kijkt de weg recht in de ogen aan. Kom maar op, weg! Ik ga je uitdaging aan! Ik ga voorbij mijn angst. 

Voorzichtig zet je een eerste stap en weet dat de weg het je soms moeilijk zal gaan maken en dat er emoties naar boven komen. En zullen er drempels zijn die je tegenwerken en je laten struikelen. Maar je staat op, vastberaden om verder te gaan. 

Bij elke stap voel jij je kracht toenemen en is je angst, een uitdaging geworden. Je blijft recht vooruitkijken en ziet in de verte jouw bestemming die steeds dichterbij komt. Niets of niemand kan jou nog tegenhouden. 

Je zet de laatste stap op de weg, die de eerste stap is van je prachtige bestemming die je hebt bereikt. Vol trots kijk je even achterom en heeft de diepe zucht plaats gemaakt voor een brede glimlach.
 

Steeds weer zal er een weg op je pad komen die je uitdaagt! De keus is en blijft altijd aan jezelf, omdraaien of de weg op gaan! 

Bijzonder en dankbaar, dat ik al velen heb mogen ontmoeten die niet zijn weggelopen voor hun weg, en ik met hen een stukje heb mogen meewandelen.

Bijzonder is, dat ik zelf vele wegen heb bewandeld om te komen waar ik nu sta, en weet dat er wegen blijven komen. Welke wegen ik heb bewandeld is te lezen in mijn autobiografie ‘Wees stil en luister’ En o ja, ook ik heb vele angsten gekend en wilde het liefst omdraaien en hard wegrennen. 

Kijk eens welke weg er voor jou ligt en je aankijkt en waar jij voor wegloopt.