Zie je die kleine jongen en wat hij doet? Hij plaatst zijn handjes op de tafel, gaat op zijn knieën zitten en...voetje voor voetje zet hij die neer, en kijk hem toch eens staan! Parmantig en om zich heenkijkend of jij en ik het wel zien. En zijn koppie?! Vol trots! Het is dat hij het niet nog kan zeggen, maar volgens mij wil hij wel uitschreeuwen. `Yeahh, het is me gelukt!’ 

Het is supermooi om te zien wat dit kleine manneke van binnen voelt en dat ook uitstraalt. Dezelfde parmantige houding komt weer terug bij het leren lopen. Eén stapje en boem, daar zit de kleine man op zijn billen. Hij gaat weer staan en één, twee, drie en boem, weer op zijn billen. Een paar dagen later loopt de kleine man alsof hij nooit anders heeft gedaan en zijn de gevoelsmomenten van de eerste stapjes vergeten, want het lopen is nu heel normaal geworden.

Weet jij dit nog? De eerste stappen die je overal in hebt gemaakt? Voetje voor voetje, soms op je billen vallen om het daarna op een lopen te zetten. De gevoelens die bij het maken van jouw eerste stappen binnenkwamen, na een tijdje verdwijnen bij het lopen alsof je nooit anders hebt gedaan. 

Ik hoor mensen wel eens zeggen. `Ja, maar ik ga niet vooruit.` Jawel, dat ga je zeker, maar jouw eerste stappen die jij ooit in alles hebt gezet, zijn normaal geworden, geïntegreerd in je zijn en horen nu bij je alsof zij er altijd al zijn geweest. Want juist door het gewone gevoel ben je weer klaar voor de volgende stappen die jou hetzelfde parmantige, trotste gevoel weer geven. 

Zie jij een klein manneke zijn eerste stapjes zetten? Herinner jij je eigen vele stapjes die jij al in het leven hebt gemaakt en die je hebben gevormd tot wie jij nu bent? En dat deze stapjes erbij horen alsof het normaalste zaak van de wereld is.

Geniet van het lopen vandaag